Εμμανουήλ, Καίσαρ

(1904 – 1970). Ποιητής και μεταφραστής. Σπούδασε στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Η γνώση της γαλλικής, της αγγλικής και της ιταλικής γλώσσας τον βοήθησε να μελετήσει τα νέα καλλιτεχνικά ρεύματα της Ευρώπης. Αρχικά εργάστηκε σε ασφαλιστική εταιρεία στον Πειραιά και το 1940 υπηρέτησε ως αξιωματικός και διερμηνέας ιταλικών. Στο μεταξύ, νωρίτερα είχε ιδρύσει το Ινστιτούτο Κλασικών Σπουδών στο Νέο Φάληρο, όπου δίδασκε αρχαία ελληνικά και ιταλικά. Στη διάρκεια της Κατοχής εργάστηκε στη δημοτική βιβλιοθήκη της Αθήνας. Από το 1949 έως το 1958 δίδαξε σε ιδιωτικά σχολεία και σε κρατικά γυμνάσια. Το 1959 πήγε στην Κύπρο και αργότερα στην Αίγυπτο, όπου εργάστηκε ως καθηγητής σε διάφορα γυμνάσια. Έργα του είναι οι ποιητικές συλλογές Παράφωνος αυλός (1928), Δώδεκα σκυθρωπές μάσκες (1930), Δυναστεία των χιμαιρών (1940) και Stillae Sanguinis (1952). Στο έργο του ανήκουν και πολλές μεταφράσεις, μεταξύ των οποίων το Μεθυσμένο καράβι του Ρεμπό και ποιήματα των Πόε και Μαλαρμέ. Η ποίηση του Ε. διακρίνεται για την άψογη μορφή και τον έντονο αισθητισμό της.